در دنیای امروز که دنیای رقابت ها و تخصص هاست، قرار گرفتن در موقعیت های کاری و نحوه گفتگو و برخورد با افراد از اهمیت بالایی برخوردار است.حتی فردی که از تخصص و تجربه بالا هم برخوردار باشد نمی تواند خود را بی‌نیاز از یادگیری فن بیان بداند. از آن طرف هم یادگیری فن بیان ، سخنوری و سخنرانی مخصوص قشر خاصی با یک جایگاه ویژه نیست بلکه همه افرادی که به نوعی مراودات شخصی، شغلی و اجتماعی دارد به یادگیری این مهارت نیاز دارد.

فن سخنرانی چیست؟

سخنرانی یک ارائه شفاهی است که هدف آن ارائه اطلاعات یا آموزش افراد در مورد یک موضوع خاص است. از سخنرانی برای انتقال اطلاعات مهم، تاریخچه، پیشینه، نظریه ها و معادلات استفاده می شود. سخنرانی ها بیانگر ادامه سنت شفاهی در مقابل ارتباط متنی در کتاب ها و سایر رسانه ها هستند و فن بیان را می توان به هنر اطلاع رسانی و ترغیب افراد، با استفاده از مهارتهای سخنرانی، در جمع بیان کرد. این مفهوم به طور کلی به معنای صحبت در برابر مخاطب و استفاده از مهارتهای سطح بالای زبان برای آگاهی، آموزش و ترغیب مخاطب است. مخاطبان مختلف انتظارات متفاوتی از یک سخنور خوب دارند اما اکثریت آنها، با این مهم که، یک سخنور خوب باید توانایی حفظ منافع خود را برای مدت طولانی داشته باشد، هم رأی هستند. سخنوران بزرگ در طول تاریخ موفق شده اند انقلاب ها و احساسات را بر انگیزند و مردم را به سمت عمل سوق دهند. زیرا می دانیم که قدرت گفتار غیرقابل انکار است.

آموزش سخنرانی و فن بیان

همانطور که در بالا ذکر شد، کلمه فن بیان به هنر سخنرانی در جمع اشاره دارد. فن بیان، منطق و عمل سخنرانی متقاعد کننده در جمع است. در واقع فن بیان روابط و واکنش های مخاطبان است، اما ممکن است بازتاب های گسترده تاریخی نیز داشته باشد. بصورت نمادین گفتار؛ شامل یک بلندگو است. مخاطب ؛ پیش زمینه ای از زمان، مکان و سایر شرایط است. یک پیام؛ انتقال از طریق صدا، فن بیان و همراهی های بدنی است و ممکن است نتیجه فوری داشته باشد یا نداشته باشد. فن بیان خوب، یا به عبارت دیگر، درمقابل جمع صحبت کردن، فقط ژنتیکی نیست. در واقع این مهارت متشکل از رفتار بدنی است و هر کسی که به موفقیت علاقه دارد، می تواند آن را بیاموزد.

در پایان باید بگوییم که، فن بیان بالاترین هنر خوانده شده است زیرا همه رشته های دیگر را در بر می گیرد و این هنر فقط گفتار نیست، بلکه سخنی است که به اصیل‌ترین احساسات ما متوسل می شود، روح ما را تحریک می کند، احساسات و عواطف را برمی انگیزد و عمل فضیلت آمیز را القاء می کند.